بررسی روند شاخص های بهره وری کل عوامل تولید دربخش های مختلف اقتصاد ایران (۱۳۷۶-۱۳۹۰)

بهره وری به عنوان یکی از مهم ترین منابع رشد اقتصادی به شمار می آید که چگونگی استفاده از عوامل را در تولید محصول نشان می دهد. ارتقای بهره وری بر پدیده های اصلی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جامعه مانند تورم، سطح رفاه عمومی، سطح اشتغال و توان رقابت سیاسی تأثیرات وسیعی وسطح رفاه عمومی جامعه تاثیرات وسیعی دارد. در حال حاضر تقریباً همه ی کشورهای توسعه یافته و بسیاری از کشورهای در حال توسعه موفق، سرمایه گذاری های زیادی در جهت ارتقاء بهره وری در سطوح ملی، منطقه ای، بخشی، مؤسسات، سازمان ها و حتی افراد انجام داده و رشد و توسعه ی روز افزون خود را مدیون توجه و نگرش صحیح به این مسأله هستند. تغییر و تحولات بین المللی در زمینه های اقتصادی و اجتماعی از جمله تغییرات شدید تکنولوژیک، جهانی شدن اقتصاد و بروز شوک های برونزای بین المللی از یک طرف و تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور مانند ساختار جوان و رشد جمعیت، اجرای برنامه ی هدفمندسازی یارانه ها، افزایش آگاهی های عمومی و انتظارات آن ها برای برخورداری از رفاه اقتصادی و اجتماعی بیش تر، زمینه ساز بروز تغییر و تحولات زیادی در دهه های اخیر شده و در راستای تدوین برنامه ی پنج ساله ی ششم توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور و افزایش سهم و جایگاه بخش تعاون و خصوصی در اقتصاد و کاهش تصدی گری دولت، و در راستای اجرایی شدن برنامه ی جامع بهره وری کشور، توجه ویژه به مقوله ی بهره وری را به امری حیاتی برای شکوفایی اقتصاد و بهبود شرایط رفاهی آحاد جامعه تبدیل کرده است. هدف از این مقاله بررسی روند بهره وری در بخش های مختلف اقتصاد ایران در فاصله سال های ۱۳۷۶ تا ۱۳۹۰ براساس آخرین گزارش منتشر شده توسط سازمان ملی بهره وری ایران است.